Too much of it all

Sommige dagen zijn gewoon too much.blog vallen

Geloof me, ik kan inmiddels best wel wat hebben. Lyme en co hebben me een universitaire graad verschaft in incasseren. Vallen, opstaan en weer doorgaan, enzo. Ik ben een stuiterbal. Gooi mij op de grond en ik stuiter vanzelf terug.

Maar afgelopen maand was het wel echt kermis. Hoe zou jij het nieuws hanteren dat je doof aan het worden bent en dat mw. de niet-zo-geinteresseerde dr denkt dat je misschien wel een tumor in je hoofd hebt zitten? Die is lastig he?

Maar dan heb ik er nog 1. Wat nou als daar bij kwam dat uit een genetische test blijkt, volgens een bekende Duitse arts, dat je weinig tot geen kans zou hebben om te genezen van Lyme met antibiotica? En dat niemand weet wat je dan wel nog zou kunnen doen, behalve wat kruidentabletten nemen die je eigenlijk al jaren slikt. En dat je eigen Lyme-arts dit allemaal niet bewezen acht (net zoals trouwens de infuuskuur met antibiotica die hij je zelf voorschrijft) en hij niet open staat voor een discussie. Dan zitten we dus in een impasse. Niet behandelen is geen optie, wel behandelen is geen optie als je niet weet hoe. Van de Lyme word je doof, en van de antibiotica ook. En van een tumor in je hoofd blijkbaar eveneens.

En dan nog eentje, om het af te leren. Wat nou als de aanhoudende  babyboom om je heen wel erg confronterend wordt. In april hoop ik 38 lentes jong te worden. Een knappe prestatie in mijn geval. Maar niet bepaald een fris jong bloempje meer, eierstoksgewijs. Mijn Lyme-artsen zijn er meer dan duidelijk over: Lyme en zwangerschap gaan niet bepaald goed samen. Los van het feit dat je niet zelf voor je kind zou kunnen zorgen, zijn er niet kinderachtige zaken als de kans op afwijkingen bij het kindje, overdracht van de ziekte aan het kind en de angstige vraag of je zieke, verzwakte lijf een zwangerschap wel aankan. Het zou eigenlijk niet eens moeten kunnen, zwanger worden in deze staat.  En  niemand weet hoe je een ongeboren kind in een moeder met Lyme precies zou moeten beschermen. En al denkend over doemscnenario’s besef ik: daar gaat ie weer, de hoop op iets opbouwends, in de 1 of andere toekomst.

Dream on. Bye baby, bye.

Ik ben weer gevallen. Geef me even wat tijd om op te staan en weer door te gaan. Stuiteren gaat deze keer niet lukken. De lichtpuntjes komen later vast wel weer.

8 gedachten over “Too much of it all”

  1. My my my, Wat verschrikkelijk voor je. Wat een bizarre ziekte is het toch. Wat kan ik zeggen…. ‘Stay strong’? Dat klinkt ook een beetje als een pleister op een gapende wond. Laat ik dan zeggen dat ik hoop, ontzettend hoop, dat er een lichtpuntje komt. Een baanbrekend onderzoek. Een geniale arts die een oplossing bedacht heeft. De overheid die beslist dat Lyme onmenselijk is. Iets. Tot die tijd ‘stay strong’ en ik hoop gigantisch hard op goed nieuws wat betreft je hoofd….. Liefs

  2. Op sommige dagen is het allemaal nog net even zwaarder wanneer er extra tegenslagen bij komen.
    Ik hoop dat er gauw weer wat zonnigere dagen voor je aan komen met leuk nieuws, al is het maar iets kleins.

  3. Hi 30-ennogwat vrouw,

    Spot on deze tekst. Ik weet precies wat je doormaakt. Daarom kan ik niets anders zeggen als; Goed bezig met die visie op de lichtpuntjes. Never. Never. Never. Give. Up.

  4. Te triest voor woorden!
    Ik weet het…. je hoeft geen medelijden maar dit is medeleven!
    Fijn dat je dingen op kunt schrijven aan mensen die dit helemaal begrijpen. Een betere uitlaatklep is er niet, jij met studie psychologie weet maar al te goed.
    Er is (h)erkenning voor deze rare en nare ziekte!

    Mar

  5. Hoi Mariëlle,

    Pff, wat een verhalen zeg. Ik heb erg getwijfeld of ik onderstaand stukje zou schrijven, maar ik doe het toch.

    Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik mee mag doen aan de babyboom. Zwanger zijn is voor mij niet altijd een pretje, maar ik besef maar al te goed dat jij en veel andere vrouwen dolgraag in mijn zwangere schoenen zouden staan.

    Ik weet niet of ik het zo goed vol zou houden als jij, respect! Houd je taai, ik hoop echt dat er betere tijden aanbreken!

  6. Jannie, ik vind het juist fijn dat je reageert. Ik gun jou, en ieder ander fatsoenlijk mens dat ik ken, ook oprecht het allebeste. Ik zou er niet beter van worden als anderen het slechter zouden hebben. Dank je, Marielle

Laat een reactie achter bij Laleh Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>